Bloemgedichten
Dichters laten zich inspireren door alles om te schrijven. De lente en zijn mooie bloemen zijn ook voor velen een inspiratie geweest. In dit artikel laten we je er een paar zien gedichten die praten over de bloemen.
Inhoudsopgave
- Op de mooiste bloem in mijn tuin
- Ik heb een kleine bloem
- Kweek een witte roos
- De bloem van de lucht
- De blauwe roos
- Gedichten voor de lente
Op de mooiste bloem in mijn tuin
Op de mooiste bloem in mijn tuin,
mijn mooie zonnebloem, je maakt me aan het lachen
Ik kijk van ver naar je en je laat me voelen ...
dat ik nog leef ... dat ik gelukkig ben geweest.
YOLANDA BARRY
Ik heb een kleine bloem
Ik heb een kleine bloem
geboren zonder het te beseffen
in het midden van het hart.
In het land van bloed
zijn uitstraling werd bevrucht.
Het is delicaat en het sterft
zorgeloos en zonder verwennerij.
Vereist veel aandacht
tegen de zomerse hitte,
tegen de kou van de winter,
tegen wrede teleurstelling
dat zoveel schade aanricht
door de jaren heen.
Hij bloeit in de lente,
schoft in de zomer
en in de winter sterft het,
als mijn hand er niet voor zorgt.
Het blijft van illusie!
Met het water van de liefde
Gooi passiebloemen
en verheugt zich bij het raam,
wanneer de zon haar streelt.
Het is alles wat ik heb!
Ik weet niet hoe het is gebeurd.
Ik groeide, zonder het te beseffen,
In het midden van het hart.
CARLOS ETXEBA
Kweek een witte roos
Kweek een witte roos
in juni zoals in januari,
Voor de eerlijke vriend,
die me zijn openhartige hand geeft.
En voor het wrede dat me wegtrekt
het hart waarmee ik leef,
Distel- of brandnetelteelt
cultiveer een witte roos.
JOSE MARTI
De bloem van de lucht
Ik vond het door mijn lot,
midden in de wei staan,
gouverneur van degene die passeert,
degene die met je praat en die het ziet.
En ze zei tegen mij: "Ga de berg op.
Ik verlaat de weide nooit
en snijd mijn witte bloemen
zoals sneeuw, hard en zacht. "
Ik beklom de zuurberg
Ik zocht naar de bloemen waar ze groeien,
tussen de bestaande rotsen
half slapend en wakker.
Toen ik neerkwam, met mijn last,
Ik vond haar midden in de wei,
en ik bedekte haar verwoed,
met een stroom lelies.
En zonder naar de witheid te kijken,
ze vertelde me: "Je draagt
nu alleen rode bloemen.
Ik kan de wei niet passeren. "
Ik beklim de strafschoppen met de herten,
en ik zocht bloemen van dementie,
degenen die rood worden en lijken
die van roodheid leven en sterven ze.
GABRIELA MISTRAL
De blauwe roos
Wat een trieste vreugde om alle dingen te doen zoals zij ze deed!
Mijn hand wordt blauw, ik ben besmet met een andere poëzie
En de geurrozen, die ik aanbracht zoals ze ze aanbracht, verhogen de kleur ervan;
en de prachtige kussens, die ik legde terwijl ze ze legde, haar tuinen bloeien;
En als ik mijn hand leg - zoals ze het plaatste - op de pianozwart,
komt naar voren als in een zeer verre piano, de dagelijkse melodie dieper.
Wat een trieste vreugde om alle dingen te doen zoals zij ze deed!
Ik leun met een gebaar van haar naar de balkonramen
en het lijkt erop dat het arme hart niet alleen is.
Ik kijk 's avonds naar de tuin, net als zij,
en de zucht en de ster versmelten in romantische harmonie.
Wat een trieste vreugde om alle dingen te doen zoals zij ze deed!
In pijn en met bloemen ga ik, als een held van mijn poëzie.
Door de verlaten gangen die ze wakker maakte met haar witte stap,
en mijn voeten zijn satijn - oh! Holle en koude afwezigheid! -
en mijn voetstappen laten glimmen achter.
JUAN RAMÓN JIMÉNEZ
Gedichten voor de lente
In deze link vindt u gedichten voor de lente.
Als u meer artikelen wilt lezen die vergelijkbaar zijn met Bloemgedichten, raden we u aan om onze categorie Hobby's en Wetenschap in te voeren.